اگر میخواهیم ریاکاری را به فرزندانمان آموزش ندهیم، باید فرزندان خود را به خاطر آبرو یافتن نزد دیگران تربیت نکنیم. اگر فرزندان خود را به خاطر آبرو یافتن پیش خدا تربیت کنیم، اخلاص را آموزش داده ایم.
اگر میخواهیم ریاکاری را به فرزندانمان آموزش ندهیم، باید فرزندان خود را به خاطر آبرو یافتن نزد دیگران تربیت نکنیم. اگر فرزندان خود را به خاطر آبرو یافتن پیش خدا تربیت کنیم، اخلاص را آموزش داده ایم.
انسان موجودی تنهاست. کسی نمیتواند از تنهایی و غربت ذاتیش رهایی پیدا کند. خانواده و رفقا تا حدی میتوانند این غربت را برطرف کنند ولی هیچگاه به طور کامل غربت انسان زائل نمیشود. خدا انسان را طوری آفریده که تنهاییش فقط با خدا برطرف بشود. از تنهایی و غربت گله نکنیم و آن را تقصیر این و آن نیندازیم.
سحر هنگام بیداری است و سرآغاز زندگی. اگر بیداری خود را از سحر آغاز نکنیم در طول روز با تمام وجود زنده نخواهیم بود و در بیداری هم شبیه خواب، تمام مشاعرمان کار نمیکند. سحر هنگام اندیشیدن است و اگر اولیا خدا در سحر گریه میکنند، این اشک نتیجه اندیشه هایشان است.
صبر یعنی در سختی ها مقاومت کنی و سخت ترین قسمت آن این است که بدی های دیگران را تحمل کنی. علامت وجود صبر این است که در متن سختی ها فعال باشی و وظایف روزمره خود را با نشاط انجام دهی.
روزی خواهد آمد که انسان ها به دلیل عقل و علم تسلیم دین بشوند. در آن روز اگر کسی بی دینی کند آدم احمقی جلوه میکند. مردم آن روزگار داستان امروز ما را باور نخواهند کرد که بعضی ها با بی دینی برای خود شانی قائل بودند. آن روز اگرچه همه به دلیل عقلانیت تسلیم دین خواهد شد؛ اما همه نمیتوانند عاشقانه دین داری کنند. فرق است بین مسلم و مومن.
عفاف یعنی حیا داشتن و هوس نداشتن برای خوردن غذای دیگران. عفاف پذیرفتن محدویت های دنیاست با لبخند رضایت.
سرمایه گذاری فرهنگی باید روی موضوعاتی باشد که بیشترین سود را داشته باشد. هرکس میخواهد به اخلاق و معنویت جامعه بیشتر کمک کند، باید بر روی مفاهیمی کار کند که ماندگارترین، عمیق ترین و فراگیر ترین آثار را داشته باشد و الا سرمایه خود را هدر داده است. اباعبدالله الحسین علیه السلام ارزشمندترین موضوع برای هر نوع سرمایه گذاری فرهنگی و معنوی است.