از اول دل نبند

ما آدمها اول خود را به چیزهایی علاقمند و وابسته میکنیم، بعد خود را نیازمند به آنها میبینیم، بعد وقتی به این نیازهای جعلی خود نمیرسیم بیقرار میشویم، بعد برای برطرف کردن این بی قراریها وابستگیهای دیگر درست میکنیم، بعد وقتی به آنها هم نمیرسیم درمانده میشویم. کاش از اول دل نمی بستیم.

آرامش

نیاز ما به آرامش بسیار زیادتر از آن است که تصور میکنیم و طالب آن هستیم. ما در آرامش است که میتوانیم استعدادهای خود را شکوفا کنیم و قوای خود را به فعلیت برسانیم. ولی با ناآرامی خو کرده ایم به حدی که بسیاری از عواملی که باعث هیجانات مضر و ناآرام کننده هستند باعث سرگرمی ما شده اند.

دینداری

با اینکه دنیا محل رنج است اما ما باید بتوانیم رنج نبریم و یا از رنجهای آن آسیب نبینیم. زندگی سخت است اما باید بتوانیم سخت نگذرانیم. باید بتوانیم بدون ابزار مبتذل شادی، که شادمانی سطحی به انسان میدهند، عمیقا شاد باشیم. تنها با دینداری کردن میتوانیم این تواناییها را به دست بیاوریم.

گذشت کن

عفو و چشم پوشی از خطای دیگران، غیر از اینکه موثرترین عامل ترویج مهربانی در جامعه است، تمام منافعش به گذشت کننده میرسد. اولا خطاکار به خدا واگذار شده و خدا سختگیرتر است، ثانیا آرامش و لذت گذشت بیشتر از انتقام است، ثالثا خدا بهترین جبران کننده است و هیچ جبرانی به گرد آن نمیرسد.