اگر بخواهی عبد باشی، اول باید گناه نکنی. بعد بی گناه که شدی، برای گناهان زیادی گریه خواهی کرد. گناه شکری که هیچ گاه نمیتوانی به جا آوری. گناه ادا نکردن حق بندگی. گناه خود را گناهکار ندیدن. گناه فاصله زیادی که با او داری و گناهانب که فقط آدم های خوب آن را درک میکنند و نیمه های شب به خاطرش هق هق گریه میکنند.