صفحه اینستاگرام

برای ورود به صفحه اینستاگرام پیام های معنوی روزانه از استاد پناهیان اینجا کلیک کنید

رابطه دین و دنیا

اینکه دین ما را از دنیا بر حذر داشته برای آن نیست که از دنیا بهره نبریم یا کم بهره‌مند بشویم و یا فقط بی‌دین‌‌ها از دنیا بهره ببرند! بلکه برای آن است که اتفاقا تمام بهرۀ خود را از دنیا ببریم و با حرص و ولع، همان بهرۀ اندک را خراب نکنیم؛ چون بهرۀ دنیا اساساً کم است و برای بی‌دین‌ها کمتر.

بگذار حسین(ع) دلت را آباد کند..

محرم ماه تزکیه است، تزکیه ای که حسین(ع) در ماه محرم به ما می دهد از رمضان بالاتر است. باید از ماه محرم انتظار مغفرت و پاکی از گناهان و تزکیه داشته باشی. همین که می روی عزای حسین(ع) "حسین، حسین"می گویی، تزکیه ی نفس پیدا می کنی. لذا باید بعد از محرم رذائل اخلاقیت کم شده باشد و الا معلوم می شود جلوی حسین(ع) مقاومت کرده ای و نگذاشته ای حسین(ع) دلت را آباد کند..

اشک رمضان،اشک محرم

در ماه رمضان گناهان بخشیده می شود اما روایتی نداریم که بفرماید هر کسی در ماه رمضان برای بخشش گناهانش یک قطره اشک بریزد بهشت بر او واجب می شود. اما یک قطره اشک برای اباعبدالله الحسین(ع)، نه تنها باعث بخشش گناهان می شود،بلکه بهشت را بر او واجب می کند.

شهید

بیایید با «فکر» هدف عالی انتخاب کنیم، نه با موعظه. چه عواملی انسان را به فکر می‌اندازند؟ مؤثرترین عامل تفکر که یقۀ آدم را می‌گیرد و او را به فکر می‌اندازد و در مسیر تفکر هم دست آدم را می‌گیرد تا به مقصد برساند، شهید است. چرا رهبر انقلاب، حدود 20 سال است که کتاب خاطرات شهدا را می‌خوانند و تقریظ می‌نویسند؟ زیرا خاطرات شهدا انسان را به فکر وادار می‌کند. سند محکم این کلام حضرت امام(ره) است که می‌فرمود: «پنجاه سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکى از این وصیتنامه‏ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید» 

قرآن ناطق

ماه رمضان ماه نزول قرآن است و ماه محرم ماه نزول قرآن ناطق. اگ نزول به این معنا باشد که چیزی در دسترس ما قرار گیرد در بین امامان، اباعبدالله حسین (ع) بیش از هر امامی در دسترس فهم و عاطفه ما قرار گرفته. لذا محرم میتواند ماه نزول قرآن ناطق به حساب بیاید. وقتی حسین (ع) در گودی قتلگاه به زمین افتاد این نزولی است که به دلهای ما پیدا کرد...

پوزش

بابت این ایام غیبت از شما مخاطبین عزیز عذرخواهیم.

مانند ماشین!

تخصص بدون تعهد مانند ماشین بدون فرمان است که ممکن است به هر دره ای پرتاب شود؛ و علم بدون عمل مانند ماشین بدون چرخ است که هیچ کسی را به جایی نمی رساند؛ و عقل بدون عشق مانند ماشینی است با بهترین توانایی ها ولی بدون بنزین که تا ابد متوقف می ماندو جز در سرپایینی ها حرکت نمی کند!

مراحل رشد

آدم اول از وجود خدا آگاه میشود، بعد با صفای باطن به خدا ایمان می آورد، بعد با تلاوت قرآن با او آشنا میشود، بعد با عمل به دستوراتش به او کمی نزدیک میشود، بعد با مناجات و دعا با خدا انس میگیرد، بعد با تواضع و محبت به دوستان خدا و خدمت به آنها نزد خدا محبوب میشود، بعد عاشق خدا میشود.

از بالا نگاه کنیم

از بالا نگاه کردن یعنی گذشته و آیندۀ هر چیزی را دیدن و ملاحظۀ اطراف را کردن. از بالا نگاه کردن یعنی غرق جزئیات نشدن. اگر به هر علاقۀ افراطی در دل خود از بالا نگاه کنیم، سرد خواهد شد و اگر به هر کینه و ناراحتی از بالا نگاه کنیم آرام میشویم. باید از بالا نگاه کردن را تمرین کنیم.

کنترل ذهن

باید کنترل و مدیریت فکر و توجه خود را خود به دست بگیریم و اجازه ندهیم دیگران هر لحظه حواس ما را پرت کنند و یا توجه ما را به این سو و آن سو بکشانند. مهمتر از اینکه به چه چیزی توجه داشته باشیم این است که قدرت کنترل توجه خود را در دست داشته باشیم و این، نیاز به توانایی و تمرین دارد.

حیات

حیات چند مرتبه دارد. مرتبۀ اول حیات نباتی است و مرحلۀ دوم حیات حیوانی. طبیعتا مرحلۀ سوم حیات انسانی است فراتر از حرکتهای غریزی حیوان. حالا با مرتبۀ چهارم حیات که فراتر از استعدادهای اولیۀ انسان و هدیۀ خدا برای خوبان است، آشنا شویم. قرآن این حیات برتر را حیات طیبه معرفی میفرماید.

عامل امتحان

ما هرکدام به سهم خود عامل امتحان اطرافیانمان هستیم، بهتر است سعی کنیم تا آنجا که میتوانیم کسی را امتحان نکنیم و اگر امتحان کردیم سختگیرانه برخورد نکنیم، تا خدا نیز در امتحانات ما سختگیری نکند. بخشیدن خطای دیگران، پاک کردن نتیجۀ بد امتحان آنهاست، همان که از خدا برای خود میخواهیم.

قبولی امتحان

اگر باور کنیم هر امتحانی که از ما گرفته میشود، تاثیرات آن تا ابد باقی خواهد ماند و ما برای همیشه در دنیا و آخرت با نتیجۀ این امتحانات زندگی خواهیم کرد، قبولی در یک امتحان را هم از دست نخواهیم داد. نباید بترسیم کافی است از خدا کمک بگیریم، آنگاه بی شک در همه امتحانات قبول خواهیم شد.

آگاهی از امتحان

وقتی خدا کسی را دوست داشته باشد او را نسبت به امتحان بودن حوادث زندگیش به خوبی آگاه میکند و اگر کسی را بیشتر دوست داشته باشد، پاسخ مناسب در امتحاناتش را نیز به او الهام میکند. خدا همه ما را دوست دارد ولی ما با حواس پرتی پیامهای او را دریافت نمیکنیم و یا خود را به غفلت میزنیم.

اصالت امتحان

قبل از اینکه به این فکر کنیم که چه سود و ضرری از ناحیۀ دیگران به ما میرسد باید به این فکر کنیم که به واسطۀ دیگران چگونه امتحان خواهیم شد. آنچه اصالت دارد، امتحان شدن ما با دیگران است نه اصل ارتباط با دیگران. ما برای امتحان در کنار یکدیگر هستیم و الا اصلی ترین ارتباط ما با خداست.

غرض امتحان

اگر ما در هر امتحانی سربلند بیرون بیاییم، شاید دیگر آن امتحان تکرار نشود و سختیهای آن به پایان برسد. باید غرض خدا از هر امتحانی را درک کنیم و به سمت تحقق آن حرکت کنیم تا دوران آن امتحان به پایان برسد. هر یک از دشواریهای زندگی رشدی را میخواهند که تا به آن نرسیم، رهایمان نمیکنند.

علت امتحان

امتحانات الهی برای این است که برای خود انسان معلوم شود چه کاره است و فکری برای رشد خود بکند، و الا خدا که از حال بندگان خبر دارد. خداوند مهربان بسیاری از امتحانات را که خارج از توانایی ماست از ما نمیگیرد. وقتی ما به امتحانات خود و نتایج آن توجه نکنیم، دیگر رشد نخواهیم کرد.

امتحان آسان

امتحانات الهی همه به یک اندازه دشوار نیستند و هرچه دشوارتر باشند پر اجرترند. ولی در امتحانات آسان بناست امتیاز جمع آوری کنیم تا در امتحانات دشوار کم نیاوریم. نباید امتحانات آسان و کارهای خوب کوچک را کم قیمت بدانیم، چون در امتحانات دشوار به ثواب کارهای کوچک خوب بسیار نیازمندیم.

امتحان سخت

خدا برای سخت ترین امتحانات، بیشترین امکانات را برای بندگان خود فراهم میکند تا مبادا شکست بخورند. سخت ترین امتحان خدا در امر ولایت است. به همین دلیل اولیائش را مهربان قرار داده است و محبوب. علت اینکه اولیاء خدا اینقدر دوست داشتنی هستند این است که در امتحان ولایت شکست نخوریم.