مهمترین و مهمترین و مهمترین کار ما در طول شبانه روز نماز است، نماز است، نماز.
_________________________________________________________________________________________
بی ربط : برای آن ها که میخواهند با حضرت زهرا (سلام الله علیها) محشور شوند؛ اینجا کلیک کنید!
خداوند بزرگ و مهربان با زبان مقدرات و حوادث تلخ و شیرینی که برای ما رقم میزند، با ما سخن میگوید. خدا کند زبان خدا را بفهمیم. البته نباید دچار توهم و خیالپردازی شویم. ولی اگر کمی از شر علاقه ها خلاص بشویم. معنای حرفهای خدا و منظور حادثه ها را خواهیم فهمید.
راحتی و احساس اطمینان انسان به این نیست که مالک و قدرتمند باشد و خود با اعتماد به نفس کامل و امکانات کافی به تدبیر امور خود بپردازد. انسان اگر عبد بودن خود را دریابد و به مالک مقتدری مانند خدا تکیه کند، آرام میشود. آرامش حقیقی انسان از شدت توکل او است.
نیاز های ما و علاقه های ما یکدیگر را فریب میدهند. نباید تصور کنیم به هر چیزی علاقه داریم حتما نیاز هم داریم و یا به هر چیزی نیاز داریم، حتما علاقه هم پیدا کنیم. هر که به نیازمندیهای کم ارزش خود علاقه نداشته باشد، آزاد و آرام است.
دین برای حفظ طبیعت انسان و رشد طبیعی آن است. طبیعت درون ما مانند طبیعت بیرون ما زیبا و محترم است. ما میتوانیم در طبیعت تصرف کنیم، اما از این قدرت برای تخریب آن استفاده میکنیم.
ریشه تواضع در این است که باور کنی آدم ها همه صاحب دارند و صاحبشان مقتدرانه بالای سرشان ایستاده است و هر که آنها را تحقیر کند به او غضب خواهد کرد.
برای تحکیم خانواده و بهره بردن از فرصت های آن ابتدا باید خانواده را یک امر باشکوه و مقدس تلقی کنیم. خانواده یکی از مهم ترین نعمت های الهی است، که محل خودسازی و رشد معنوی انسان میتواند باشد. خانواده مهمترین جایگاه تربیت ولایتمداری و عبودیت است. خانواده چیزی شبیه مسافرخانه که فقط محل استراحت و غذا خوردن باشد، نیست!
خیال نکنیم اگر راضی نباشیم بهتر میتوانیم دعا کنیم و اگر شاکی باشیم خدا بهتر مشکلات ما را میبیند. لبخند زدن در اوج مشکلات و راضی بودن در هنگام دعا، رمز گشایش است.
ما آدما ها یا مشغول خیالبافی های خوش بینانه هستیم یا واقع بینی های بدبینانه. اگر به خیالاتمان کمی بدبینانه تر نگاه کنیم و واقعیتها را کمی خوش بینانه تر تحلیل کنیم، به تعادل میرسیم.
ما از اول این نیاز را میفهمیم که به یک تکیه گاه نیاز داریم، در کودکی پدر و مادر تکیه گاه ما میشوند. وقتی بزرگ میشویم این نیاز برطرف نمیشود، بلکه باید تکیه گاه بزرگتری پیدا کنیم. کسانی که فکر میکنند میتوانند به خودشان اتکا داشته باشند، یا به این و آن تکیه کنند، خیلی اشتباه میکنند. تنها تکیه گاه انسان خداست.
