آرامش

 آرامش پایه ی همه ی خوشی ها و لذت هاست.اگر به خاطر یک لذت،آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده ایم.هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را بهم بریزد. لذت گناه در ذات خودتوام با استرس و نگرانی است و موجب سلب آرامش است.

دنیا طلبی

محبت داشتن به دنیا طبیعی است اما توانایی دل کندن از آن هم طبیعی است؛ به دلیل آن که انسان با دنیا طلبی شروع میکند اما نمیتواند در دنیا دوستی باقی بماند. باید دید نیا برای هر کسی کی و چگونه به پایان میرسد و انسان از آن دلزده میشود. بعضیها با تحمل رنج و سختی، از دنیا دلزده میشوند، بعضی ها با تفکر در آخرت و ...

نعمت

هیچ گرفتاری و بلایی نیست، جز این که نعمتی آن را در بر گرفته است.

موفقیت!

این یک موفقیت است که انسان محب یا محبوب باشد!

عقلانیت

مطالعه قدرت تفکر را افزایش میدهد و علم عقلانیت را تقویت میکند. طبیعی است انتظار داشته باشیم هر که داناتر است، فهیم تر و عاقل تر باشد. حالا اگر کسی اهل دانش بود اما از عقلانیت خوبی برخوردار نبود و قدرت تفکر و تحلیل مناسبی نداشت؛ حتما مشکل روحی دارد که نتوانسته است از دانش تاثیر مثبت بگیرد!

روز قیامت

این که روز قیامت کسی نمیتواند برای کسی کاری انجام دهد اصلش در این دنیا است؛ در چه زمینه ای؟ در این زمینه که هر کسی باید خود پا روی هوای نفس خود بگذارد. کسی نمیتواند به جای کسی کاری انجام دهد. اگر کسی را وادار به کار خوبی کنی دیگر این کار؛ کار او نیست.

خواستگاری!

دنیا محل آشنایی و خواستگاری است و آخرت محل وصال است و زندگی. ما در این دنیا بناست ببینیم و بپسندیم و در آخرت میتوانیم آنچه را در دنیا پسندیده ایم به طور کامل به دست بیاوریم. حالا ببینیم در حال علاقمند شدن به چه چیزهایی هستیم. امیدوارم محبوب های ما در عالم آخرت در دوزخ نباشند!

درد اصلی

مشکل این است که ما آدمها درد اصلی خود را درک نمی کنیم. هر کسی بتواند درد اصلی خود را درک کند، رنجهایش کاهش خواهد یافت. درد اصلی همه انسان ها چه خوب و چه بد، دوری از خداست. خوب ها یک جور! بد ها یک جور!

هدف

هدف زندگی باید آنقدر ارزشمند باشد که بشود خود را فدای آن کرد و الا زندگی با اهدافی کم ارزش، ارزش ندارد. هدف زندگی میتواند مهم تر از زندگی باشد و الا زندگی قابل تحمل نخواهد بود.

مشق دوم

آقا این را امشب صدبار بنویسید از رویش. هر موقع دیدی طاعت برایت سخت است، از ذکر خدا کم گذاشتی! ذکر را زیادش کن. بیشتر به یاد خدا بیفت. من چه میدانم به چه بهانه ای. ولی سعی کنید بی بهانه؛ هی با بهانه های طبیعی زیاد به یاد خدا بیفتیم. برنامه ذکر برای خودتان بگذارید ببینید چه اثر نورانی دارد!