سهمیه لذت در دنیا

اگر باور کنیم سهم ما از لذت در دنیا هیچ گاه کم نمیشود و طبق مقدرات الهی سهمیه خود را دریافت خواهیم کرد، هیچ گاه گناه نخواهیم کرد. هر چه از طریق گناه بناست به ما برسد از راه صواب بهترش به ما خواهد رسید. گناه فقط سهمیه ما را از لذت کم میکند و راه درست، سهمیه ما را افزایش هم میدهد.

نحوه برخورد با محدودیت های زندگی

دنیا سرشار از محدودیت هاست، محدودیت هایی که اکثرا برطرف نمیشوند. محدودیتها نوعا رشد آفرینند. عاقل کسی است که محدودیت های اجتناب ناپذیر را راحت میپذیرد. اما عارف کسی است که حتی اگر تمام محدودیتهایش را بردارند و او را از قدرتهای خاص برخوردار کنند، حاضر نمیشود خارج از محدودیت زندگی کند.

تفاوت خودت را با حیوانات بیشتر کن!

انسان میتواند مانند پرنده ها پرواز کند، مانند ماهی ها شنا کند و مانند دیگر حیوانات روی زمین راه برود. اما نمیتواند فراموش کند که انسان است و باید با حیوانات فرق داشته باشد. حیوانات میتوانند مثل تو غذا بخورند و نفس بکشند؛ اما نمی توانند مانند تو فکر کنند. تفاوت خودت را با حیوانات بیشتر کن!

صفای باطن دنیا

اگر صفای باطن داشته باشیم، فریب ظاهر دنیا را نخواهیم خورد؛ اما شیفته باطن دنیا خواهیم شد. آدم با صفا، صفای باطن دنیا را میبیند و مدهوش آن میشود. صفای باطن دنیا حرکت عاشقانه ذرات عالم به سوی خداست. صفای باطن عالم همان یسبح الله ما فی السماوات و الارض است.

چرا زیاد میخوابیم؟

وقتی به خواب میرویم جسم و روح خود را رها میکنیم تا تجدید قوا کنند. چرا زیاد میخوابیم؟ چون وقتی بیداریم معمولا بدجوری از جسم و جان خود استفاده میکنیم و موجب خستگی نابجای خود میشویم. ولی آدم حسابیها چون هنگام بیداری آرامترند، میتوانند کمتر بخوابند؛ کمیت و کیفیت زندگیشان بهتر است.

مدیریت لذت

این ماییم که باید لذت ببریم، نه آنکه لذت ما را ببرد. ما باید غذا بخوریم، نه غذا ما را بخورد. ما باید درس بخوانیم، نه درس ما را بخواند. اگر تسلیم انواع لذت ها بشویم، لذت ما را برده است و دیگر نمیتوانیم خوب لذت ببریم. پس باید با لذت، غذا و حتی علم گزینشی برخورد کنیم تا مقهور نشویم.

مسابقه ای به نام زندگی!

زندگی مسابقه ایست که اکثر جوایزش را در عالم آخرت میدهند. بدون توجه به عالم آخرت نمیشود نمیتوان به هیچ حدی از زندگی راضی شد. البته بعضیها طبعا آدم قانعی هستند و یا تسلیم کمبود های دنیا میشوند. ولی بالا تر از اینگونه قتاعت ها آن است که ایمان به آخرت، تو را به حداقل ها در این دنیا قانع نماید.

نزاع حق و باطل

نزاع حق و باطل درگیری قوی با ضعیف است. باطل ذاتا دچار ضعف است و حق از انواع قوت و قدرت برخوردار است. هرگاه حق در نزاع با باطل شکست میخورد، ناشی از ضعف اهل حق است. یا معرفت به حق ندارند یا باورشان به نصرت خدا کم است و یا به حق عمل نمیکنند. و الا هیچ شکستی ناشی از قوت باطل نیست.

تلاش برای رفع سو تفاهم ها (قسمت دوم)

دینداران باید برای رفع سو تفاهم هایی که دشمنان دین ایجاد میکنند، هزینه پرداخت کنند. از هزینه های مادی گرفته تا تحمل مظلومیت ها و سختگیری های مضاعف نسبت به خودشان تا مبادا دشمنان سو استفاده کنند و غریبه ها را دچار سو تفاهم کنند. این هزینه ها تماما توسط پروردگار عالم حساب خواهد شد.

تلاش برای رفع سو تفاهم ها (قسمت اول)

بسیاری از دین گریزیها ناشی از سو تفاهم است. دین داران برای رفع سو تفاهم ها باید تلاش کنند و الا دین گریزها مورد سو استفاده دین ستیز ها قرار خواهند گرفت. البته رفع سو تفاهم موجب هدایت یافتن همه نمی شود، چون هدایت یافتن به باطن پاکیزه هم بستگی دارد ولی سیاهی لشگر کفر را کم میکند.