صفای باطن دنیا

اگر صفای باطن داشته باشیم، فریب ظاهر دنیا را نخواهیم خورد؛ اما شیفته باطن دنیا خواهیم شد. آدم با صفا، صفای باطن دنیا را میبیند و مدهوش آن میشود. صفای باطن دنیا حرکت عاشقانه ذرات عالم به سوی خداست. صفای باطن عالم همان یسبح الله ما فی السماوات و الارض است.

چرا زیاد میخوابیم؟

وقتی به خواب میرویم جسم و روح خود را رها میکنیم تا تجدید قوا کنند. چرا زیاد میخوابیم؟ چون وقتی بیداریم معمولا بدجوری از جسم و جان خود استفاده میکنیم و موجب خستگی نابجای خود میشویم. ولی آدم حسابیها چون هنگام بیداری آرامترند، میتوانند کمتر بخوابند؛ کمیت و کیفیت زندگیشان بهتر است.

مدیریت لذت

این ماییم که باید لذت ببریم، نه آنکه لذت ما را ببرد. ما باید غذا بخوریم، نه غذا ما را بخورد. ما باید درس بخوانیم، نه درس ما را بخواند. اگر تسلیم انواع لذت ها بشویم، لذت ما را برده است و دیگر نمیتوانیم خوب لذت ببریم. پس باید با لذت، غذا و حتی علم گزینشی برخورد کنیم تا مقهور نشویم.

انسان ؛ موجودی ضعیف

انسان ضعیف است. ضعیف در برار بسیاری از مشکلات و تنها قدرتی که به ضعف انسان احترام میگذارد خداست. خدا دوست دارد انسان از او کمک بخواهد. از درخواست های بنده اش خسته نمیشود. او به بندگان ضعیف خود از مادر مهربانتر است. حتی زمانی که در برار تمنا های بنده اش ظاهر سکوت میکند.

زندگی یعنی ..

زندگی شبیه یک مسابقه برای بردن است تا یک مبارزه برای ماندن. زندگی تلاش برای فرار از نابودی نیست، تلاش برای برد است. زندگی تلاش برای بهترین انتخاب است نه ماندن سر دوراهی حیات و نابودی. مگر اینکه ما خود را در آستانه نابودی قرار دهیم و الا امتحانات خدا برای معین کردن بهترین هاست.

مسابقه ای به نام زندگی!

زندگی مسابقه ایست که اکثر جوایزش را در عالم آخرت میدهند. بدون توجه به عالم آخرت نمیشود نمیتوان به هیچ حدی از زندگی راضی شد. البته بعضیها طبعا آدم قانعی هستند و یا تسلیم کمبود های دنیا میشوند. ولی بالا تر از اینگونه قتاعت ها آن است که ایمان به آخرت، تو را به حداقل ها در این دنیا قانع نماید.

یکمی خودخواهی هم خوبه ها

خودخواهی همیشه بد نیست. معمولا در مرحله اول باید خودخواهانه در برابر وسوسه های ابلیس ایستاد. حتی خودخواهانه هم می توان به خداپرستی پرداخت، چون تمام منافع ما در گرو عبودیت است و تمام وسوسه های شیطان به ضرر ماست. در مرحله بعد باید از همین خودخواهی هم عبور کرد و عاشقانه بندگی کرد.

بندگی عاشقانه

اگر بتوانیم به نیازهای مادی خود علاقه پیدا نکنیم خیلی رها میشویم و رشد خواهیم کرد. نیازهای مادی را باید برطرف کرد اما اگر به آنها علاقه پیدا کنیم اسیر میشویم. ولی اگر بتوانیم به نیازهای معنوی خود علاقه هم پیدا کنیم خیلی رشد خواهیم کرد. علاقه به نیازهای معنوی یعنی بندگی عاشقانه.

تاثیر تجمع خوبان

تجمع آدمهای خوب در کنار هم و همدلی، همصدایی و همکاری آنها با یکدیگر مهمترین منبع تولید قدرت حق و نور معنویت در عالم است. در حالیکه اهل باطل هرقدر دور هم جمع شوند اثر چندانی در عالم ندارند. هرچه قدر این تجمع بیشتر باشد معجزات بزرگتری می آفریند. مثل تجمع پیاده روی اربعین در کربلا.

مهربانی

مهربانی کردن جدا از دلنشین بودن یک روش تربیتی هم بحساب می آید. وقتی به کسی مهربانی میکنی یعنی به او میگویی تو هنوز فرصت بازگشت داری، نیازی نیست از رفتار بدت دفاع کنی، میتوانی با آرامش به بد بودن رفتارت فکر کنی و به این نتیجه برسی که رفتار بدی داشتی و برای اصلاحت روی کمکم حساب کن.