خواست خدا

خدا از انسان یک درخواست بیشتر ندارد و آن اینکه انسان خودش را برای لحظه دیدار با خدا سالم و لایق نگه دارد. چون بالاترین لذت برای انسان ملاقات خود خداوند است؛ ما باید با عبور سالم از کنار چیزهای کم ارزش و بی ارزش؛ بیشترین لیاقت را برای بالاترین سطح از ملاقات با خدا پیدا کنیم.

دل با صفا

دوست داشتنیهای بدی را که در دل خود پنهان میکنیم، روح ما را افسرده میکند؛ دوست داشتنیهایی دست نایافتنی و یا گناه آلود هستند و خودمان هم میدانیم خوب نیستند. اما آنها را ازبین نمیبریم  و با خیال پردازی آنها را تقویت هم میکنیم. دلی که از دوست داشتنیهای بد خالی است، باصفا است.

خوشحالی عمیق

تا وقتی ما به دنبال خوشحال شدن و راضی کردن خودمان باشیم، هیچگاه به رضایت و خوشحالی عمیق نخواهیم رسید. اما اگر بنا را بر این بگذاریم که دیگران را خوشحال کنیم، آنگاه خوشحال تر خواهیم بود. خوشحالی و رضایت انسان وقتی به حد نهایت میرسد که هر لحظه به دنبال رضایت و خوشحال کردن خدا باشد.

مسافرتی در حال بازگشت

زندگی مسافرتی در حال بازگشت است. شبیه مسافرت های نیست که رفت و برگشت دارد، از همان اول حرکت برای بازگشتن آغاز میشود. آغار زندگی از بیرون شهری است که از آن خارج شده ایم و به سوی آن بر میگردیم. ما آن شهر را ندیده ایم و الا شاید از آن خارج نمیشدیم و یا با شتاب به سوی آن باز میگشتیم.

ورزش روح

رنج موجب تقویت عضلات روحی انسان میشود و سعی توام با سختی، ورزش روح است. داشتن نشاط روحی مانند داشتن نشاط جسمی یک ضرورت است. فرق جسم و روح در این است که روح مانند جسم پیری ندارد و هر لحظه میتواند جوانتر و شادابتر بشود، اگر ورزش روح را فراموش نکنیم!

لحظه های ناب

لحظه های بی قراری و دل گرفتگی لحظه های ناب زندگی انسان است. شاید خدا میخواهد در این لحظه ها که ارتباط تو با دیگران به هر دلیلی قطع میشود خود را به تو نشان دهد و ارتباط عمیقی بین تو و خودش ایجاد کند. این لحظه ها را از دست ندهیم! از آن فرار نکنیم! دل گرفتگی یعنی دل ما از همه خسته شده و خدا را میخواهد ...

آرامش

 آرامش پایه ی همه ی خوشی ها و لذت هاست.اگر به خاطر یک لذت،آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده ایم.هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را بهم بریزد. لذت گناه در ذات خودتوام با استرس و نگرانی است و موجب سلب آرامش است.

دنیا طلبی

محبت داشتن به دنیا طبیعی است اما توانایی دل کندن از آن هم طبیعی است؛ به دلیل آن که انسان با دنیا طلبی شروع میکند اما نمیتواند در دنیا دوستی باقی بماند. باید دید نیا برای هر کسی کی و چگونه به پایان میرسد و انسان از آن دلزده میشود. بعضیها با تحمل رنج و سختی، از دنیا دلزده میشوند، بعضی ها با تفکر در آخرت و ...

نعمت

هیچ گرفتاری و بلایی نیست، جز این که نعمتی آن را در بر گرفته است.

موفقیت!

این یک موفقیت است که انسان محب یا محبوب باشد!