لذت مهربانی

مهربانی به دیگران نباید ناشی از ضعف و ترس باشد و الا لذت مهربانی چشیده نمیشود و برای دیگران هم دلنشین نخواهد بود. مهربانی یک فرد قوی و شجاع هم برای خود او لذت بخش است و هم برای دیگران. بهترن راه کسب شجاعت و قوت روحی ارتباط با خدا و توکل است. ایمان منشا مهربانی های لذت بخش است.

با خدا باش!

وقتی تنها شدی، با خدا باش و هنگامی که تنها نبودی، بی خدایی نکن. خدایی که در سکوت همیشه با تو هست و هیچگاه تنهایت نمی گذارد و صبورانه منتظر توجه توست تا تو را همراهی کند. بی خدا باشی، ضرر میکنی!

شهاب

تمایلات معنوی مانند شهاب هایی از آسمان دل ما عبور میکنند و راه را به ما نشان میدهند؛ زمان این عبور کوتاه است و تکرار آن زیاد نیست. اگر به عبور این شهاب ها بی تفاوت باشیم ، آسمان های دیگری را برای نور افشانی انتخاب میکنند و اگر به الهاماتشان توجه کنیم، آسمان دل ما را نور افشانی میکنند.

مثل دریا ..

در حالی که میشود از شنا در دریا لذت برد و بر امواجش سوار شد و از نسیم لطیفش بهره مند شد، ولی بعضیها در آن غرق میشوند. دنیا هم همینطور است، نباید در دنیا غرق شد. باید مهارت داشته باشی در آن شنا کنی و بر امواجش سوار شوی و از نسیمش تنفس کنی، اما اگر حریص دنیا باشی و مست آن بشوی، غرق شده ای!

دینداری منفعلانه ؛ دینداری فعالانه

بعضیها ها منفعلانه دینداری میکنند چون دوست ندارند به جهنم بروند و مورد غضب الهی قرار بگیرند و این تنها دلیل دینداریشان است.ولی بعضیها فعالانه دینداری میکنند، انگیزه آن ها این است که دوست دارند بهشت و رضایت الهی را فتح کنند. تنها در دینداری فعالانه لذت معنویت و تقرب چشیده میشود.

سفر

سفر آدم را سبک بال بار می آورد و روح انسان را از مرداب شدن نجات میدهد. اگر بتوانیم در هر سفر به یاد آخرین سفر بی بازگشت خودمان باشیم و در کنار هر چمدان بستن، برای آخرت هم باری ببندیم و بیش از پیش آمادگی رها کردن وطن را پیدا کنیم، خیلی بهتر خواهد شد. خدا کند آخرین سفرمان بی خطر باشد! 

یک بیماری خطرناک و واگیردار

آدم شاکر ذهنش در به در دنبال نعمت میگردد و هیچ نعمتی از دید او پنهان نمیماند و همیشه خود را غرق در خوشبختی میبیند و آدم کفران نعمت کننده، تنها کاستیها را میبیند. شکر یک رفتار ساده نیست، یک روحیه لطیف و طرز فکر صحیح است. ناسپاسی یک بیماری خطرناک و واگیردار است.

نگاه دقیق برای رشد علمی

اگر اهل علم به جاهلان نگاه کنند و به دنبال برتری یافتن بر آنان باشند ، هیچ گاه در علم پیشرفت مطلوبی نخواهند داشت و متکبرانه متوقف خواهند شد. ولی اگر به عظمت علم و کوچکی خودشان در برابر آن نگاه کنند، فراتر از حد انتظارشان به اعماق علم دست میابند و هرچه عالمتر بشوند، متواضع تر میشوند.

خودت را فراموش نکن!

اینکه اگر کسی خدا را فراموش کند ، خود را نیز فراموش خواهد کرد ؛ بدترین بلایی است که میتواند بر سر انسان بیاید. خودفراموشی وضعیتی است که هیچ انسان خود خواهی حاضر نیست آن را بپذیرد. اگر خودت را فراموش کنی، هیچ گاه نمیتوانی برای حفظ منافعت قدمی برداری و دائما به ضرر خودت اقدام خواهی کرد.

مراقب همیشگی

خدا بازی های کودکانه ما را میبیند و با ما مدارا میکند ؛ خطاهای احمقانه ما را میبیند و تحمل میکند ؛ فرصت هایی که از دست میدهیم را میبیند و صبر میکند. دائما پس از هر اشتباهی که از ما میبیند زمینه کار خوب دیگری را برای ما درست میکند که جبران کنیم و هرگز خسته نمیشود. دائما مراقب ماست.