هیچ گرفتاری و بلایی نیست، جز این که نعمتی آن را در بر گرفته است.
مطالعه قدرت تفکر را افزایش میدهد و علم عقلانیت را تقویت میکند. طبیعی است انتظار داشته باشیم هر که داناتر است، فهیم تر و عاقل تر باشد. حالا اگر کسی اهل دانش بود اما از عقلانیت خوبی برخوردار نبود و قدرت تفکر و تحلیل مناسبی نداشت؛ حتما مشکل روحی دارد که نتوانسته است از دانش تاثیر مثبت بگیرد!
مهمترین علامت بلوغ اکتسابی انسان، درک زمان است. اینکه آدم بتواند عبور زمان و سرعت آن را بفهمد،قیمت آن را درک کند و بداند این زمان به پایان خواهد رسید. برای رسیدن به این بلوغ باید به زمان احترام گذاشت و منظم زندگی کرد و برای هر کاری زمانی قرار داد.
این که روز قیامت کسی نمیتواند برای کسی کاری انجام دهد اصلش در این دنیا است؛ در چه زمینه ای؟ در این زمینه که هر کسی باید خود پا روی هوای نفس خود بگذارد. کسی نمیتواند به جای کسی کاری انجام دهد. اگر کسی را وادار به کار خوبی کنی دیگر این کار؛ کار او نیست.
دنیا محل آشنایی و خواستگاری است و آخرت محل وصال است و زندگی. ما در این دنیا بناست ببینیم و بپسندیم و در آخرت میتوانیم آنچه را در دنیا پسندیده ایم به طور کامل به دست بیاوریم. حالا ببینیم در حال علاقمند شدن به چه چیزهایی هستیم. امیدوارم محبوب های ما در عالم آخرت در دوزخ نباشند!
نماز دائما انسان را با اصلی ترین هدف حیات و زندگی روبرو میکند. هدف از زندگی که رسیدن به ملاقات پروردگار است اگر فراموش شود و یا همیشه بران آن وقت کافی نگذاری؛ قساوت قلب و شقاوت عقل پیدا میکنی!
مشکل این است که ما آدمها درد اصلی خود را درک نمی کنیم. هر کسی بتواند درد اصلی خود را درک کند، رنجهایش کاهش خواهد یافت. درد اصلی همه انسان ها چه خوب و چه بد، دوری از خداست. خوب ها یک جور! بد ها یک جور!
هدف زندگی باید آنقدر ارزشمند باشد که بشود خود را فدای آن کرد و الا زندگی با اهدافی کم ارزش، ارزش ندارد. هدف زندگی میتواند مهم تر از زندگی باشد و الا زندگی قابل تحمل نخواهد بود.
آقا این را امشب صدبار بنویسید از رویش. هر موقع دیدی طاعت برایت سخت است، از ذکر خدا کم گذاشتی! ذکر را زیادش کن. بیشتر به یاد خدا بیفت. من چه میدانم به چه بهانه ای. ولی سعی کنید بی بهانه؛ هی با بهانه های طبیعی زیاد به یاد خدا بیفتیم. برنامه ذکر برای خودتان بگذارید ببینید چه اثر نورانی دارد!