جدی نگیرید؛ جدی بازی کنید!

ما زندگی خود را با بازی شروع میکنیم. آنچه در بازیهای دوران کودکی وجود دارد تماما در طول زندگی ما جاری است. معماها، تلاشها، هیجانها، رقابتها، قهرها، آشتیها و ...زندگی ما را شبیه بازیهای کودکانه میکند. اما مهم ترین درسی که باید از بازیهای دوران کودکی بگیریم این است که جدی نگیریم!

تکبر پنهان

بدی حسادت این است که میتواند بیش از دیگر رذائل اخلاقی در وجود انسان پنهان شود. حتی خود را در رفتار های خوب مثل دلسوزی های نابجا یا غیر مخلصانه نشان میدهد. کسی اهل محاسبه نباشد هیچگاه از حسادت پنهان خود آگاه نمیشود. باید همیشه برتریهای دیگران را بپذیریم تا مطمئن بشویم حسادت نداریم.

گناه آدم های خوب

اگر بخواهی عبد باشی، اول باید گناه نکنی. بعد بی گناه که شدی، برای گناهان زیادی گریه خواهی کرد. گناه شکری که هیچ گاه نمیتوانی به جا آوری. گناه ادا نکردن حق بندگی. گناه خود را گناهکار ندیدن. گناه فاصله زیادی که با او داری و گناهانب که فقط آدم های خوب آن را درک میکنند و نیمه های شب به خاطرش هق هق گریه میکنند.

رنج، امتحانی برای رشد

در رنج ها به جای این که دنبال مقصر خیالی بگردیم و کینه توزی کنیم؛ باید حتی المقدور مقصرین واقعی را هم ببخشیم. اگر تا میتوانیم برای عامل رنج های خود راه فرار پیدا کنیم؛ راه نجات ما هم راحت تر پیدا خواهد شد. چون اساسا باید رنجهایمان را امتحان خدا برای رشد خود بدانیم.

زندگی ایده آل

هیج وقت دنیا بهشت انسان نمیشود و زندگی انسان در وضعیت ایده آل قرار نمیگیرد، چون ما برای این دنیا خلق نشده ایم و دنیا دار امتحان و عبور است. در بهترین صورت، یعنی پس از ظهور، اینگونه میشود که همه چیز بهتر انسان را به سوی خدا سوق میدهد و راه های به سوی غیر خدا خیلی سخت تر میشود.

آرامش عمیق

آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنی و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنی. غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحی و کاذب می آورد. آرامش عمیق و واقعی در این است که درباره گذشته و آینده ات بارها با خدا حرف بزنی و مناجات کنی. آن گاه این خداست که به تو آرامش میدهد و تو را نوازش میکند.

لبخند رضایت خدا

اگر باور کنیم این آدم ها که در اطراف ما هستند خانواده خدا هستند، آدم میشویم و مثل آدم رفتار خواهیم کرد. هم خود را محدود خواهیم کرد و هم به دیگران میدان خواهیم داد. به دست آوردن دل خدا خیلی آسان است؛ کافی است دل کسی را به دست بیاوری، آناً میتوانی لبخند رضایت خدا ببینی.

توجه به نیاز دیگران

شاد کردن دیگران نیاز به توجه به نیاز دیگران دارد. توجه به نیاز دیگران نیاز به کمتر توجه کردن به نیاز های خود دارد. آدمی که غرق توجه به نیازهای خودش باشد نمیتواند به نیاز دیگران توجه کنند. چنین آدمی معمولا نمیتواند کسی را شاد کند و بهشت رفتن برای چنین آدمی بسیار دشوار خواهد بود.

رنج های بجا و نابجا

رنجها فراموش میشوند اما اگر رنج بجایی باشد لذت آثارش همیشگی خواهد بود. رنج های نابجا لذتی هم به دنبال ندارند. لذت ها فراموش میشوند اما اگر لذت بیجایی باشد رنج آثارش همیشگی خواهد بود. لذت بجا رنجی به دنبال نخواهد نداشت. اگر انسان به فکر آینده نزدیک خود باشد بهتر رفتار میکند.

دوست داشتن

دوست داشتن یک احساس عمیق است که میتواند تمام روح انسان را به شکل محبوب دربیاورد و هم سطح آن قرار دهد. در قیامت هم با همان شکل محشور خواهیم شد. به همین دلیل باید مواظب بود علاقمند هر چیزی نشد و به هر کسی دل نبست. علاقه و محبت محل تفریح نیست محل ساخته شدن تمام عاقبت انسان است.