تفکر مهم ترین وسیله گشایش قلب و پرواز روح انسان است؛ ولی تفکر برای انسان های سالم و با صفا! نه آدم هایی که تا به فکر فرو میروند یا حسرت گذشته را میخورند یا حرص آینده را و یا به دیگران حسادت میکنند. اینجور آدم ها بهتر است فکر نکنند! شاید ذکر گفتن برایشان بهتر باشد. اگر چه اساسا ذکر نوای عاشفانه اهل فکر است.
اگر بخواهی عبد باشی اول باید گناه نکنی! بعد بی گناه که شدی، برای گناهان زیادی توبه خواهی کرد. گناه شکری که هیچگاه نمیتوانی بجا آوری، گناه حق بندگی را ادا نکردن، گناه خود را گناهگار ندیدن، گناه فاصله زیادی که با او داری و گناهانی که فقط آدم های خوب آن هارا درک میکنند و نیمه شب به خاطرش هق هق گریه میکنند.
انسان میتواند هر روز دریافت تازه و عمیق تری از خود پیدا کند و نفس خود را بهتر بشناسد به شرط آن که خود را محاسبه کند. اما اکثر آدم ها خود را نمیشناسند چون از خود حساب نمیکشند؛ مثلا از خود نمیپرسند هر کاری را چرا انجام داده اند. محاسبه نفس یکی از مهم ترین راه های معرفت نفس است.
اگر گناهان بزرگ در زندگی دارید؛ به پدر و مادرتان مهربانی کنید تا گناهانتان در پرونده کم رنگ شود.
با یاد مرگ تمامی مشکلات؛ غم ها؛ غصه ها؛ کینه ها و کدورت ها و حسادت ها و ... حل مشود. یاد مرگ موتور وجودی انسان را میزان می کند.
خلاقیت یکی از لحظه های ناب زندگی و یکی از سالمترین لذت های انسان است. خلاقیت شباهت پیدا کردن انسان به خداست. برای رسیدن به یک خلاقیت عمیق و پایدار باید رها بود، رها از بندهای هوای نفس، نه رها از بندگی خدا. بندگی خدا عین رهایی از همه بندهاست.
وقتی بنای مخالفت با جوجه ای به نام "دلم میخواهد" نداشته باشیم، این جوجه تبدیل به غول بی شاخ و دم و اژدهای وحشتناک و بیرحمی خواهد شد که ما را به اسیری خواهد کشید؛ نه میمیریم که از دستش راحت شویم. نه اجازه حیات به ما خواهد داد. نه میتوانیم از او به جایی شکایت کنیم. نه جای دفاعی برای ما باقی میگذارد.
روایت است که میفرمایند : وقتی ظهور محقق میشود، مومنین میگویند ما انتظار نداشتیم اینقدر زود بشود. این را چه کسانی میگویند؟ همین من و شما میگوییم.