علاقه به بدیها ذائقه انسان را تغیر میدهد و اجازه نمیدهد انسان از خوبی ها لذت ببرد؛ لذتی که در عمق فطرت انسان پنهان است. اگر ذائقه انسان تخریب شود، دیگر امکان لذت بردن از عبادت و احساس شیرینی ذکر خدا را از دست خواهد داد. همان طور که اگر ذائقه انسان تعالی یابد از گناه لذت نخواهد برد.