آرامش موجب رویش جوانه های فطرت و شکوفایی استعدادهای انسان میشود. آرامش بستری برای جوشش حکمت، کسب معرفت و افزایش محبت به خوبیها و خوبان عالم است. البته آرامش کاذب که نتیجه غفلت از حقایق عالم است در وجود انسان اثر عمیق ندارد. آرامشی که در اثر توجه به خداست، مقدمه همه خوبیهاست.