انسان موجودی امیدوار و آرزو گراست، یعنی دوست دارد همیشه با امید و آرزو زندگی کند. علاقه او به امید تا حدی است که گاهی با خیالات، خودش را امیدوار میکند. ولی باید دانست در این دنیا همه امید ها جز امید به رحمت و کرم خدا قطع میشود و هیچ امیدی مانند امید به خدا انسان را گرم نمیکند.