عفو و چشم پوشی از خطای دیگران، غیر از اینکه موثرترین عامل ترویج مهربانی در جامعه است، تمام منافعش به گذشت کننده میرسد. اولا خطاکار به خدا واگذار شده و خدا سختگیرتر است، ثانیا آرامش و لذت گذشت بیشتر از انتقام است، ثالثا خدا بهترین جبران کننده است و هیچ جبرانی به گرد آن نمیرسد.