ما چون به امام حسین علیه السلام علاقه داریم بر مصیبت های او اشک میریزم، نه اینکه به دلیل مصیبت ها و مظلومیتشان به ایشان علاقه پیدا کرده باشیم. به دلیل همین علاقه است که تاب شنیدن مصائب او را نداریم. معلوم است که وجود این علاقه یک امر عادی نیست. این علاقه هدیه ویژه خداوند به مومنان است. هر کسی این علاقه را در خود نمیبیند؛ در ایمان خود تردید کند!